Bekende moves van grote gitaristen

Naast een foutloze techniek, heb je als gitarist soms net even wat extra’s nodig om een onuitwisbare indruk achter te laten op het podium. Deze zeven grote gitaristen hebben daarom hun eigen opvallende moves bedacht tijdens het gitaarspelen.
Door: Maic Oudejans
1. Chuck Berry – Eendenmars
Blueslegende Chuck Berry is natuurlijk op meer dan één manier een vooruitstrevend geweest, maar zijn ‘signature move’ is de Duck Walk. Om de beweging te maken, zak je door de knieën en zet je het ene been voor het andere, terwijl je je hoofd vooruit knikt. Berry doet zijn move voor het eerst als kind om zijn familie te vermaken, schrijft hij in zijn biografie. In 1956 laat hij de Eendenmars voor het eerst op het podium zien. Omdat zijn fans wild worden van zijn moves blijft hij ze doen. Een andere bekende ‘duck walker’ is natuurlijk AC/DC’s Angus Young, die een variant doet waarbij hij één been in de lucht laat hangen.

2. Pete Townshend – De Windmolen
Eén van de makkelijkere moves als je gitaar speelt. Pete Townshend van The Who bedenkt de armzwaaibeweging als hij backstage bij The Rolling Stones staat en Keith Richards een warming-up doet en zijn armen losgooit. Terwijl het gordijn open gaat voor het optreden, blijft Richards zwaaien en dan begint er een lichtje te branden bij Townshend. Hij incorporeert de beweging in zijn optreden terwijl hij zijn gitaar aanslaat met de zwaaiarm. Bang dat hij de move heeft gestolen van de Stones-gitarist, vraagt Townshend aan Richards of hij het erg vindt, waarop Richards hem aankijkt met een blik van ‘waar heb je het over?’ De Britse gitarist staat er samen met zijn collega Keith Moon ook om bekend dat ze hun instrument aan gort rammen op de planken.

3. Jimi Hendrix – Flossen
Deze techniek kun je ook gewoon faken door alleen de hand te gebruiken waarmee je de gitaarhals bespeelt en je gitaar dicht bij je gezicht te houden, maar Hendrix is uiteraard the real deal en gebruikt echt zijn tanden tijdens de solo van Hey Joe. Wie liever geen snaren uit zijn tanden wil plukken, kan overigens ook zijn tong gebruiken, zoals Steve Vai dat doet.

4. Yngwie Malmsteen – Gitaarflip
Een veel gebruikte move, maar er is niemand die het zo achteloos doet als de Zweedse gitaarmeester Yngwie Malmsteen. Het idee is dat je je gitaar over je schouder gooit, het instrument een rondje draait en je hem weer opvangt en precies verder speelt waar je gebleven bent. Je moet alleen wel zorgen dat je gitaarband goed vast zit aan je instrument, want anders kun je hem uit de bassdrum of de eerste rij vissen.

5. Paul Gilbert – De Makita
Weinig gitaristen zijn zo technisch onderlegd als Mr. Big en Racer X snarenmaestro Paul Gilbert. De virtuoos neemt zijn techniek soms wel heel erg letterlijk en haalt tijdens optredens vaak een boor tevoorschijn om zijn snaren te bespelen. Hiermee repliceert hij de tremolopicking techniek, zonder het pookje op de gitaar te gebruiken. Hij doet dit voor het eerst bij Racer X-concerten in de jaren 80, later gebruikt hij de Makita ook samen met zijn Mr. Big collega Billy Sheehan.

6. Michael Angelo Batio – De dubbele hals
Niet de bekendste gitarist uit het rijtje, maar wel de moeite waard om te vermelden. Michael Angelo Batio is één van de snelste ‘shredders’ ter wereld en beschikt net als grote pianisten volledige controle over beide handen. Om dat te demonstreren heeft hij een gitaar laten ontwerpen met twee en vier halzen, waarbij hij er twee tegelijk bespeelt. Niet super praktisch, maar wel een leuke gimmick.

7. Jimmy Page – Strijkstok
Als je zo goed kunt spelen als Jimmy Page, kan het gebeuren dat je op een gegeven moment het gevoel krijgt, dat je alles al een keer gedaan hebt. De Led Zeppelin-gitarist gebruikt daarom af en toe een strijkstok om zijn snaren te beroeren. Makkelijk is het echter niet, want in tegenstelling tot een viool is de gitaarhals plat, waardoor het lastig is om een enkele snaar los te bestrijken. Hij begint er al mee tijdens zijn tijd als sessiemuzikant, voordat hij bekend wordt als één van de invloedrijkste gitaristen aller tijden bij The Yardbirds en Led Zeppelin. In die tijd werkt hij veel met strijkers en op een dag vraagt een van de violisten aan hem of hij er wel eens aan heeft gedacht om de gitaar met een strijkstok te bespelen. Het geluid intrigeert de gitarist zo, dat hij het later onder meer gebruikt in de Led Zeppelin-klassieker Dazed and Confused.