'The Voice Of The Eagles' Glenn Frey in 10 tracks

Op 28 januari 2016 overleed zanger/componist Glenn Frey. Hij was het meest bekend als een van de oprichters en leadzangers van The Eagles, maar heeft ons ook een een divers gekleurd solorepertoire nagelaten. Zijn solowerk is nu verzameld op Above The Clouds: The Collection, een 4 discs tellende box vol hoogtepunten. Hieronder een overzicht van zijn gevarieerde muzikale levensreis in 10 tracks.
The Mushrooms – Such A Lovely Child(1967)
Zijn in 1967 gevormde band, afkomstig uit het metro-district van Detroit. Glenn Frey fungeert als zanger, Bill Barnes en Doug Gunch speelden gitaar, Jeff Burrows toetsen en Larry Mintz dums. De 19-jarige Frey zingt hier aan het begin van zijn carrière de leadvocalen van Such A Lovely Child, een lied geschreven door een jonge Bob Seger (22 jaar op dat moment), die het plaatje ook produceerde. Op de B-kant van deze single uit 1967 stond een andere song van Seger: Burned. De rocksound is typerend voor het popjaar 1967, maar de single werd ondanks een paar passages van Glenn and The Mushrooms in het tv-programma Robin Seymour’s Swingin’ Time geen hit.

Longbranch/Pennywhistle – Run Boy, Run(1969)
Door Frey geschreven en gezongen track van het album dat hij in 1969 uitbracht samen met J.D. Souther (later actief in Souther Hillman Furay Band en als songschrijver voor Bonnie Raitt, Linda Ronstadt en The Eagles). Het duo noemt zich Longbranch/Pennywhistle. In het uptempo Run Boy, Run, een van de twee tracks die Frey in zijn eentje schreef, is de later voor The Eagles zo typerende mengvorm van country en rock al terug te horen. Ook die karakteristieke mix tussen akoestische en elektrische gitaren, en fraaie meerstemmigheid, die de sound van de Westcoast kenmerkten, is aanwezig. De opnamen (live in de studio) vonden plaats met de best denkbare (sessie)muzikanten. De fuzz-gitaar in het nummer wordt bijvoorbeeld bespeeld door Ry Cooder

The Eagles – Take It Easy(1972)
Eerste single van The Eagles. Opener tevens van hun titelloze debuutalbum. Het nummer, geschreven door Frey en zijn muzikale vriend, en toenmalige buurman, Jackson Browne, wordt gezien als een van de schoolvoorbeelden van tracks uit het genre countryrock. De track werd eervol opgenomen in de Hall of Fame’s 500 Songs That Shaped Rock & Roll. De productie is van Glyn Johns en de opnamen werden vastgelegd in de Londense Olympic Studios. Frey doet de leadzang, Randy Meisner en Don Henley verzorgen de harmonieën, Bernie Leadon speelt naast de sologitaar ook een aantal versnelde banjopartijen. Dat laatste deed de song in positieve zin afwijken. Take It Easywerd een grote hit, maar bleef net buiten de Top 10, op nr. 12, steken in de Billboard Hot 100.

The Eagles – Lyin’ Eyes(1975)
De tweede hitsingle (nr. 2 in de Billboard Hot 100) van het vierde studioalbum, One Of These Nights. De song is geproduceerd door Bill Szymczyk, die eerder met B.B. King, Joe Walsh en J. Geils Band gewerkt had. De band werd voor Lyin’ Eyesonderscheiden met een Grammy Award voor Best Pop Performance By A Group en waren tevens genomineerd voor Record Of The Year. Het akoestische nummer werd geschreven door Don Henley en Glenn Frey, de laatste zong de leadpartijen. De titel is afkomstig uit een geanimeerd gesprek van Frey en Henley in Dan Tana’s Restaurant in L.A. over de vele mooie vrouwen die hun echtgenoten bedriegen. Het album One Of These Nightswas het eerste van The Eagles dat op nr. 1 terecht kwam in de Amerikaanse album charts.

Glenn Frey – The One I Love(1982)
Soft rock, smooth jazz. The One I Loveis in ieder geval een traag liefdesliedje dat Glenn Frey schreef met Jack Tempchin (die voor The Eagles al Peaceful Easy Feelingcomponeerde). De zoete ballade behandelt een moeilijke keuze in een liefdesleven. ‘Are you gonna stay with the one who loves you? Or are you going back to the one you love?’ Het werd de eerste single van zijn eerste soloalbum No Fun Aloud. De track kent opvallende bijdragen van Ernie Watts en Jim Horn op de tenorsaxofoon. Frey produceerde het nummer zelf, samen met Allan Blazek en Jim Ed Norman. Laatstgenoemde was een van de toonaangevende arrangeurs van albums met een typerende Westcoast-sound, waaronder de meest succesvolle albums van The Eagles. Later schopte Norman het tot directeur van Warner Music in Nashville. Ondanks het nieuwe geluid scoorde Frey er wel een hit mee in The States. De single bereikte plaats 15 van de Billboard Hot 100.

Glenn Frey – The Heat Is On(1984)
Bijzonder pakkend hitnummer afkomstig uit de soundtrack van de zeer succesvolle film Beverly Hills Cop, met komiek Eddie Murphy in de hoofdrol. Met countryrock heeft dit niets meer van doen. Het is een mix van pop, rock en een beetje jazz, met de saxofoon als een van de toonaangevende instrumenten. De song werd geschreven en geproduceerd door Keith Forsey en Harold Faltermeyer (laatsgenoemde werd bekend met Axel F, de instrumentale track die als herkenningssong van de film nog beter scoorde dan The Heat Is On). Frey ontving voor de klus (gitaar inspelen, zijn partijen inzingen) een afkoopbedrag van 15.000 Dollar. Tot zijn eigen verbazing zag hij dat het nummer tot nr. 2 steeg in de Amerikaanse hitparade.

Glenn Frey – You Belong To The City(1985)
Dat inzingen van soundtracks bevalt Glenn Frey blijkbaar wel. Een jaar na zijn succes in Beverly Hills Copdoet hij die truc nog eens over, maar dan met een door hemzelf, met hulp van Jack Tempchin geschreven You Belong To The Cityvoor de tv-serie Miami Vice. De song ligt een stuk dichter bij de eerdere muziek van Frey, al blijft het een typische productie uit de jaren tachtig, met een grote rol voor de synthesizer. Frey speelt bijna alle instrumenten zelf in (het saxofoonspel is van Bill Bergman en drumpartijen zijn van Michael Hey) en verzorgt uiteraard ook zelf de leadzang. Ook dit nummer redt het net niet om bovenaan te geraken in de charts; opnieuw blijft hij steken op nr. 2 in de Billboard Hot 100. De soundtrack van de serie, met ook Miami Vice Themevan Jan Hammer, staat wel elf weken lang bovenaan in de albumcharts.

Glenn Frey –Smuggler’s Blues (1984)
Krachtigbluesnummer, opnieuw ontsproten uit brein en pen van Frey en Tempchin. Oorspronkelijk staat de track op het tweede soloalbum The Allnighteruit 1984, maar het nummer krijgt een jaar later een opvallend tweede leven. Wat is het geval? Aflevering nr. 16 van de tv-serie Miami Vicewordt naar het nummer vernoemd en Frey speelt daarin een gastrol als piloot. Zijn carrière als acteur krijgt zelfs een vervolg in andere afleveringen en andere series. Bovendien speelt hij een rol in de speelfilm Let’s Get Harry(1986). Smuggler’s Bluesis een bijzonder geslaagde bluesrocker geproduceerd door Frey en Allan Blazek. Die had eerder als engineer gewerkt op Hotel Californiavan The Eagles, maar voorzag in de jaren tachtig ook REO Speedwagon en The Outlaws van het juiste geluid. Bijzonder is ook het feit dat de videoclip (type: korte speelfilm) Frey een MTV Video Music Award opleverde.

Glenn Frey – Soul Searchin’(1989)
Titelsong van het derde studioalbum van Glenn Frey. Trage ballad, met gospelneigingen. Frey zingt hier met een groot, warm langzaam aanzwellend koor achter hem aan. Het lied geschreven door Frey met, opnieuw, partner in crime Jack Tempchin, maar ook Duncan Cameron, kent een opvallende boodschap. De levensles van Frey in de liner notes luidde: “Je kunt onmogelijk in je eentje de wereld redden, maar het zou toch moeten lukken jezelf te veranderen.” De single is fraai opgebouwd en duurt voor radiobegrippen redelijk lang: 5.38 minuten. Er zijn veel synthesizers op te horen en de strijkersarrangementen zijn van Nick DeCaro, bekend van zijn werk met onder meer Andy Williams, Doobie Brothers en Randy Newman.

Glenn Frey – Caroline, No(2012)
Glenn Frey als crooner op zijn vijfde en laatste soloalbum: After Hours. Als titel had ook After Twenty Yearsgepast, want zo lang zat er tussen zijn voorlaatste album en deze verzameling songs afkomstig uit The Great American Songbook, aangevuld met een paar favorieten geschreven door Randy Newman en Brian Wilson. Caroline, Nowas begin 1966 eigenlijk een solosingle van Wilson, zanger/brein van The Beach Boys, maar de song werd bij het grote publiek pas bekend als het uiteindelijk ook op het vermaarde bandalbum Pet Soundsverschijnt. In de versie van Frey past het naadloos tussen de reeks trage, zachtaardige pop- en jazztraditionals, zoals For Sentimental Reasons(van William Best uit 1945, bekend van Nat King Cole en Ella Fitzgerald) en The Look Of Love(van Burt Bacherach uit 1967, bekend van Dionne Warwick en Nina Simone) op After Hours. For Sentimental Reasons indeed. Het zal voor fans van het eerste uur even wennen geweest zijn.

Above The Clouds van Glenn Frey is o.a. verkrijgbaar bij Platomania, Velvet en Bol.com

Tekst: Willem Jongeneelen