Brian Wilson is nog altijd trots op Pet Sounds

Legendarische albums zijn tijdloos. Vijftig jaar terug werd Pet Sounds van The Beach Boys uitgebracht. Met de Pet Sounds (50th Anniversary Edition) is het meesterwerk er nu in zijn volledigheid. Soundz kreeg de kans om met architect Brian Wilson te praten. “Ik heb het geprobeerd, maar het is mij nooit gelukt om Pet Sounds te overtreffen.”
Praten met Brian Wilson is niet altijd een onverdeeld genoegen. Ooit sprak ik hem face to face, zoals dat zo mooi heet.
 Bij die gelegenheid keek hij vijftien minuten lang naar zijn instappers. Maar dit keer is het anders. Wilson zegt goed in zijn vel te zitten. “Ik ben alweer bezig met nieuwe liedjes. Het gaat goed. Ik kijk uit naar deze zomer.”

Daarmee doelt hij op de viering rondom het jubileum van Pet Sounds. Hij gaat dat doen met een lijvige tournee langs zestig Europese en Amerikaanse steden, waarbij ook oudgedienden als Al Jardine en Blondie Chaplin zich hebben aangesloten. Alleen dat al zorgt voor de nodige blijdschap bij Wilson. “Al en Blondie zijn mijn vrienden, maar daarnaast ook geweldig getalenteerd. Zij snappen de liedjes van Pet Sounds als geen ander.”
In de box zit een aantal verrassingen. Zo komt er een versie van God Only Knows voorbij die niet door Carl Wilson, maar door Brian zelf wordt gezongen. “We hebben in 1966 meer dan twintig takes voor dit nummer gemaakt om alleen het instrumentale gedeelte goed te hebben. Uiteindelijk bleek de stem van Carl er het beste bij te passen.”
De opnamen voor die classic vonden anderhalf jaar na de eerste paniekaanvallen van Wilson plaats. Zijn talloze psychische inzinkingen noopten hem om het podium voorlopig te vermijden. “Voor mij was het eigenlijk geen keuze. Ik wilde me volledig gaan toeleggen op het schrijven, arrangeren en produceren van nieuwe songs. Daarnaast was ik doodmoe van al die tournees.”

In de aanloop naar de opnamen werd hij enorm geïnspireerd door de Beatles-plaat Rubber Soul, die eind 1965 was uitgekomen. “Volgens mij de eerste plaat in de historie van de popmuziek waarop geen opvulling stond. Elke track had een eigen identiteit.” Overigens blijft Wilson bij zijn eerste statement dat The Beatles hem wél inspireerden, maar niet beïnvloedden. “Mijn invloeden kwamen uit een heel andere hoek. Ik hield van de veldopnamen van Alan Lomax, maar ook van de Polynesische muziek en nog veel meer. Dat wilde ik allemaal terug laten horen.”
Critici vonden indertijd dat Wilson de popmuziek had opgegeven. Mede daardoor kreeg Pet Sounds bij de release nogal wat klappen van scribenten. Wilson kan er een halve eeuw later nog altijd besmuikt om lachen. “Zij begrepen mij niet en ik hen niet, maar de geschiedenis heeft het rechtgezet.” Bruce Botnick, de befaamde producer en engineer die de techniek deed bij het nummer Here Today, kan zich de opnamen
nog heel goed herinneren. “Brian had het nummer samen geschreven met tekstschrijver Tony Asher en eigenlijk wist hij niet wat ermee te doen. Volgens mij is het ook de laatste song die ze aan Pet Sounds hebben toegevoegd. Eigenlijk wilde Brian het nummer zelf zingen, maar in die periode was er al enige onrust tussen Mike (leadzanger Mike Love, red.) en Brian. Mike heeft uiteindelijk de versie gezongen die op
Pet Sounds is gezet.”
Wilson geeft toe dat hij zich eenzaam voelde toen hij de nummers voor Pet Sounds opnam. “Mijn broers en andere bandleden waren op tournee in Japan met The Beach Boys. Het gaf mij de ruimte om allerlei gekke dingen te doen.”
Met die ‘gekke dingen’ doelt hij op veldopnamen die hij onder meer maakte van rijdende treinen, blaffende honden, gillende kinderen en klaterende limonadeflesjes. Als die opsomming voorbijkomt, lacht Wilson nog maar eens zijn venijnige lach. “Ik wist dat ze (de andere leden van The Beach Boys, red.) mij zouden vermoorden als ze terug zouden keren. Toen ze Pet Sounds voor het eerst hoorden, hield echter iedereen zijn mond.”

Op grootbek Mike Love na dan. Die uitte later in de media nog wel even grote kritiek op de plaat. Het zei meer over hem dan over de plaat. Wilson houdt het bij ‘no comment’ als de naam van Love valt. Over de invloed van producer Phil Spector en de bijdragen van getrainde muzikanten die samen The Wrecking Crew vormden, wil hij het wel hebben. “Echter kan ik mij daar niet zoveel van herinneren. Eigenlijk is Pet Sounds opgenomen tijdens de slechtste trip van mijn leven. De wereld was ook in disbalans. Het land was verward.”
Terwijl leeftijdgenoten van hem in Vietnam vochten, deed de Californische goegemeente zich tegoed aan experimentele drugs zoals lsd. “Eigenlijk heb ik het proces pas echt kunnen begrijpen toen ik Love & Mercy zag.” Wilson doelt hier op de biografische film die vorig jaar het levenslicht zag en waarin acteur Paul Dano de rol van Brian speelde in de periode van Pet Sounds en Smile.
“Hij was fantastisch.” Dat vindt Wilson overigens ook nog altijd van Pet Sounds.
“Ik ben nog altijd enorm trots op Pet Sounds en geniet ervan om de songs live te spelen.”
De jubilieumeditie van Pet Sounds bij Bol.com:

Door Jean-Paul Heck. Dit artikel verscheen eerder in Soundz.