'Laatste' huzarenstukje van Led Zeppelin

De vroegtijdige dood van drummer John Bonham in 1980 maakt van de een jaar eerder verschenen plaat In Through The Out Door het allerlaatste album van Led Zeppelin met volledig nieuw materiaal. Het is 36 jaar geleden dat de plaat het levenslicht ziet.
Door: Maic Oudejans
In Through The Out Door markeert een penibele periode voor Led Zeppelin en voor frontman Robert Plant in het bijzonder. In 1977 overlijdt Plants’ vijf jaar oude zoon Karac plotseling, terwijl papa Plant op tournee is in de VS. De tragische gebeurtenis zorgt ervoor dat de blonde zanger overweegt om helemaal te stoppen met de band en hij trekt zich maandenlang terug om bij zijn familie te kunnen zijn. “Ik voelde me totaal niet op mijn gemak binnen de band. Mijn plezier in het leven was helemaal weggevaagd”, verklaart hij later in een interview. Binnen de band vindt Plant vooral steun bij drummer John Bonham, die hem toch zover krijgt om door te gaan met de groep.

De titel van de plaat verwijst naar de problemen die de band op dat moment hebben. Naast het trauma van Plant is de band ook twee jaar lang niet welkom voor optredens in Groot-Brittannië, omdat de band zich op papier ergens anders vestigt om zo minder belasting te hoeven betalen. Het voelt daarom alsof ze zich via de uitgang weer een weg naar binnen moeten werken bij het Britse publiek.

In november 1978 begint het kwartet in Stockholm (in de studio van Björn Ulvaeus en Benny Andersson van ABBA) aan het laatste échte Led Zeppelin-album. Tijdens de opnamen wordt goed duidelijk dat er twee kampen binnen de band zijn. Aan de ene kant Robert Plant en bassist John Paul Jones die elke dag vroeg de studio ingaan om aan nieuw materiaal te werken en daardoor het grootste gedeelte van het schrijfproces op zich nemen. Daartegenover staan Jimmy Page en John Bonham die vaak (te) laat in de studio verschijnen. Plant en Jones hebben dan hun delen vaak al opgenomen. De gitarist kampt op dat moment met een heroïneverslaving en ‘Bonzo’ vecht een verbeten strijd met de fles.
Het gevolg is dat Jones kans ziet om zijn nieuwe keyboard te gebruiken tijdens de opnamen met als resultaat een volgens Page ‘vrij soft’ album. Vooral All My Love, Plants ode aan zijn overleden zoontje, gedijt niet goed in de beleving van Page. In een interview met Guitar World verklaart de inmiddels op een klassieke componist lijkende gitarist dat hij helemaal voor zich zag hoe het publiek de wave zou doen tijdens het refrein en dat was niet waar Led Zeppelin voor stond. De softere richting is niet de koers die Page op dat moment wil varen. Toch zijn All My Love en ook het ritmische Fool In the Rain uitgegroeid tot klassiekers in het oeuvre van de Britse rockmachine.

De criticasters lijken Page hierin gelijk te geven, want de kritieken van de buitenwacht zijn niet heel lovend. Desondanks bereikt ook In Through The Outdoor de top van de hitlijsten. Niet helemaal tevreden met het resultaat, verklaart Page later dat hij en ‘Bonzo’ al ideeën hebben voor een volgend album dat wat meer moet gaan rocken. Helaas zal het nooit zover komen en komt daarna alleen nog de ‘restjesplaat’ Coda uit.