Mick Jagger blikt terug op hechte vriendschap met David Bowie

Mick Jagger blikt in de nieuwste editie van het Amerikaanse muziektijdschrift Rolling Stone terug op zijn decennialange vriendschap met David Bowie. “Hij had een kameleonachtige gave waardoor hij zich elk genre eigen kon maken.”
“Ik weet niet eens meer hoe ik David precies ontmoet heb – wat raar is – maar we zagen elkaar begin jaren zeventig geregeld in Londen. We gingen naar dezelfde feestjes en hij kwam vaak bij me over de vloer om naar elkaars muziek te luisteren. Ik weet nog dat hij me verschillende mixen van ‘Jean Genie’ liet horen, wat op een bepaalde manier best een Stonesachtig liedje is. Dat was echt iets waar ik van genoot: ik kon zien hoe hij zich als artiest ontwikkelde. We wisselden altijd informatie uit in onze vriendschap. Ik denk dat er ook wel een beetje competitie was, maar dat kreeg nooit de overhand. Als hij langskwam spraken we over werk: een nieuwe gitarist, een andere manier van schrijven, stijl en fotografen. Hij keek ook altijd naar de labels van m’n kleding. Als we elkaar tegenkwamen kreeg ik een knuffel van hem en dan voelde ik hoe hij achter in m’n kraag frummelde om zo op het labeltje te kunnen spieken. Hij kopieerde mijn look soms, maar dan was hij daar heel eerlijk over. ‘Dit is iets van jou. Ik kijk even of het iets voor mij is.’ Ik vond het niet erg om dingen met hem te delen omdat hij ook zoveel met mij deelde. Het was tweerichtingsverkeer.”

“We waren erg close in het New York van de jaren tachtig en gingen toentertijd veel uit met z’n tweetjes. We werden erg beïnvloed door de scene die toen in de stad hing. Dat is waarom ‘Let’s Dance’ een van mijn favoriete songs van hem is – dat nummer doet me denken aan die tijd en het heeft ook nog eens een geweldige groove. Hij had een kameleonachtige gave waardoor hij zich elk genre eigen kon maken.”

“De dag dat we ‘Dancing In The Street’ deden is me heel dierbaar. We moesten het nummer en de video op één en dezelfde dag opnemen. We liepen van de opnamestudio regelrecht naar de filmset. Aan het einde van de dag zeiden we tegen elkaar: ‘zie je wel? Het is wel degelijk mogelijk! Waarom spenderen we toch altijd zoveel tijd in de studio?’ We vonden het geweldig om te doen. De video is hilarisch geworden. Het was de enige keer dat we echt samen ergens aan werkten – wat achteraf gezien erg gek is.”

“Later kocht hij een huis op Mustique [een eilandje in het Caribisch gebied], waar ik ook een huis heb, dus daar zochten we elkaar ook op. David was daar zo ontspannen en zo aardig voor iedereen. Hij deed z’n best om de gezondheidszorg voor de lokale bevolking naar een hoger niveau te tillen. Ik deed zelf vrijwilligerswerk voor een school. Dan kwam David langs om de kinderen voor te lezen. Dat was erg mooi. Ik weet dat David stopte met toeren vanwege wat gezondheidsproblemen. Daarna verdween hij een beetje, zowel uit mijn leven als van het podium. Tot hij terug kwam met een erg interessant album. Het is erg jammer als iemand vertrekt en je hebt ze al heel lang niet gesproken. Je denkt dan: ik had dit moeten nog moeten zeggen en dit moeten doen. Maar dat soort dingen gebeuren nou eenmaal, zo is het leven.”
De nieuwe editie van Rolling Stone ligt nu in de schappen van de betere boek- en tijdschriftenwinkel.