Negen feiten over The Who

Ondanks dat er nog maar twee originele bandleden in leven zijn, vieren de legendarische Britse rockers van The Who op dit moment hun vijftigjarig bestaan in Europa. Ook Nederland wordt niet overgeslagen om deze mijlpaal te vieren. Vanavond in de Amsterdamse Ziggo Dome, nu hier op uDiscover een aantal interessante feiten over de Britse rockers.
Door: Maic Oudejans
1. Het verhaal van Tommy is geïnspireerd op het werk van Meher Baba
Rockopera Tommy, het vierde album van de Britse rockers, gaat over een doof, blind en stom jongetje en zijn ervaringen in het leven. Gitarist Pete Townshend bedenkt het concept nadat hij geïntroduceerd is met het werk van Meher Baba, een Indiase spirituele leider. Geïnspireerd door zijn ideeën over liefde, introspectie en mededogen schrijft Townshend Tommy. De release van de plaat maakt de Indiër, die het grootste deel van zijn leven geen woord spreekt, zelf niet meer mee. Hij overlijdt in januari 1969, vier maanden voor Tommy uit komt.

2. De titel Baba O’Riley komt helemaal niet voor in de tekst van het nummer
De titel van het nummer Baba O’Riley wordt geen enkele keer genoemd in het liedje. Het openingsnummer van vijfde album Who’s Next wordt daarom wel eens onterecht Teenage Wasteland genoemd, maar het Teenage Wasteland-gedeelte van dit nummer komt eigenlijk van een ander liedje dat Townshend verwerkt heeft in het originele idee voor Baba O’Riley. Ook dit nummer is gedeeltelijk geïnspireerd op de leer van Meher Baba. De vioolmelodie is gebaseerd op een klassieke Indiase muziek en een eerbetoon aan de Indiase meester.

3. Het nummer The Ox is een verwijzing naar bassist John Entwistle
John Entwistle krijgt de bijnaam The Ox (de os) vanwege zijn bouw en omdat hij iedereen in de band onder de tafel kan drinken en eten. Het nummer past bij Entwistle door de lead van de basgitaar en de krachtige sound. Als de bassist een zijproject start, noemt hij die niet geheel toevallig ook The Ox.

4. Pinball Wizard is geschreven om een goede recensie te krijgen
Als Townshend hoort dat recensent Nik Cohn, een fervent flipperaar, langskomt om het project ‘Tommy’ te beoordelen, schrijft hij snel het nummer Pinball Wizard om een goede review te krijgen. Het werkt, want Cohn is lovend over wat de Britse band tot dan toe heeft gemaakt. Flipperen wordt uiteindelijk een belangrijk thema op Tommy. De hoofdpersoon speelt in het verhaal op een flipperkast door de trillingen te voelen van de machine.

5. De stotterende manier van zingen in My Generation moest doen denken aan Britse jongeren die pillen geslikt hadden
Nadat The Who twee normaal gezongen takes van My Generation heeft opgenomen, stelt manager Kit Lambert voor dat Daltrey stottert, om hem te laten klinken als een Britse jongen die aan de speed zit. “Zoals ik ben, dus!” zou Daltrey daarop gezegd hebben. Daltrey stottert overigens in het echt ook, maar heeft het aardig onder controle.

6. Townshend schrijft My Generation voor de Britse jongeren die bekend staan als de ‘Mods’
Waar wij in Nederland de nozems hebben, krijgt Groot-Brittannië in de jaren zestig te maken met de Mods. Afgeleid van het woord ‘modernists’, neemt deze subcultuur het straatbeeld over op hun Lambretta- en Vespa-scooters en trendy kleding voor die tijd. Ook staan ze bekend om hun feestjes waarbij amfetaminen eerder regel dan uitzondering zijn én hun vechtpartijen met de rockers, een andere belangrijke subgroep onder jongeren. My Generation is geschreven voor de rebelse jeugd en de ouderen die dit niet snappen. Voor Townshend persoonlijk staat het nummer voor een plek vinden in de maatschappij.

7. Keith Moon is overleden in hetzelfde appartement als Mama Cass Elliott van The Mamas And The Papas
De eigenaar van het appartement is singer-songwriter Harry Nilsson, die zelf vaak lange periodes in het buitenland verblijft en besluit zijn stulpje uit te lenen aan vrienden. Het is een typisch Londens verblijf in een goede buurt en het staat schuin tegenover de Playboy Club. Aan de andere kant van het appartement kun je op de Big Ben zien hoe laat het is. Vier jaar voordat de drummer van The Who er overlijdt aan een dodelijke combinatie van slaappillen en drank in 1978, overlijdt Mama Cass Elliot in datzelfde appartement. Na de dood van Moon is Nilsson nooit meer teruggegaan naar het appartement.

8. De aanleiding voor het schrijven Behind Blue Eyes is een groupie
Pete Townshend is geen typische rockster als het gaat om toeren. Waar veel muzikanten de verleiding niet kunnen weerstaan om van de groupies te profiteren, lukt het Townshend wel. Op 9 juni, na een concert in Denver, probeert een jonge fan hem te verleiden. Uiteindelijk gaat de getrouwde gitarist alleen naar zijn kamer en begint een gebed te schrijven om de verleiding te kunnen weerstaan. Het vers begint met de zin ‘When my fist clenches, crack it open’, wat later een regel in het nummer wordt.

9. Het album Who’s Next had eigenlijk een nieuwe rockopera moeten worden met de titel Lifehouse
Halverwege 1970 begint Townshend te broeden op een opvolger voor rockopera Tommy. Na het succes van Tommy wil hij iets nieuws doen. Hij bedenkt de titel Lifehouse met als bedoeling de band en het publiek samen te brengen met rockmuziek als een manier van verlichting. Townshend ziet de muziek als een communicatiemiddel en wil daarbij ook andere media, zoals film, betrekken. Uiteindelijk laat hij het idee varen, omdat het te complex wordt en omdat manager Kit Lambert verslaafd is geraakt aan drugs. In plaats daarvan wordt de gitarist overgehaald om de nummers als een ‘normaal’ album op te nemen. Ondanks dat het plan van Townshend niet doorgaat, wordt Who’s Next het enige album dat op nummer één komt in de Britse charts.