Turbulent Vitesse verrijkte Nederland met tijdloze rocksongs

In de twintig jaar dat Vitesse actief is, maken zo’n veertig muzikanten deel uit van de bezetting. Herman Brood, Ferdi Karmelk, Jan van der Meij, Rudy de Queljoe, Jaap van Eijk, Danny Lademacher en al die anderen, ze staan korte of lange tijd de zingende drummer Herman van Boeyen terzijde – de enige constante in de band. Vitesse is daarnaast een fenomeen dat in ook in Duitsland succesvol wordt. Het is boven alles een band die in de jaren zeventig en tachtig een reeks sterke albums maakt, hits scoort met energieke rocksongs als Rosalyn en Good Lookin’ en zich tot een van de smaakmakers in het Nederlandse clubcircuit ontpopt.
Na zijn spel in dienst gesteld te hebben van bands als Blues Dimension, Supersister, Livin’ Blues en Red, White & Blue besluit slagwerker Herman van Boeyen in het midden van de jaren zeventig zijn eigen band in het leven te roepen. Het wordt Vitesse, met als andere prominente lid de van Cuby + Blizzards bekende zanger en pianist Herman Brood. De band is alweer aan zijn derde samenstelling toe als het titelloze debuut opgenomen wordt, dat in 1975 vrij geruisloos ter wereld komt. Het is een lekker funky rockalbum dat een blauwdruk vormt voor het latere solowerk van Herman Brood. Verschillende songs zal hij nadien ook zelf uitvoeren. Na zijn doorbraak gunt de platenmaatschappij het debuut dan ook een tweede jeugd. Het komt in 1978 opnieuw uit onder de handig gekozen titel Herman Brood in Vitesse.
Veel beter vergaat het Rendez Vous, dat in 1977 het licht ziet en waarop bandleider, drummer en ditmaal ook zanger Herman van Boeyen geflankeerd wordt door gitarist Rudy de Queljoe, bassist André Versluys en zanger-gitarist Jan van der Meij. Op het album worden de contouren zichtbaar van het soepele rockgeluid waar Vitesse de komende jaren veel succes mee zal hebben – zowel op de plaat als op het podium. De single You Can’t Beat Me – dat in een andere versie ook op het debuut staat – schopt het echter niet verder dan een plaatsje in de tipparade.

Na het uitkomen van Out In The Country in 1978, met Toeroe Leerdam als bassist, opent ook de Duitse markt zich voor Vitesse, dat zich inmiddels ontwikkeld heeft tot een van de meest opwindende Nederlandse live-acts. De lijn in 1979 wordt perfect doorgetrokken met het door deejay Alfred Lagarde geproduceerde Rock Invader, dat in de vorm van Rock ’n Roll Band zelfs de eerste Top 40 hit notering bevat. Ander hoogtepunt van het album is Whole Lot Of Travellin’, dat tijdens de optredens al snel tot één van de publiekslievelingen uitgroeit.

Opnieuw volgt een periode van komen en gaan van muzikanten. Rudy de Queljoe en Toeroe Leerdam vertrekken naar Massada. Met bassist Peter van Straten wordt in 1980 de zeer representatieve concertregistratie Live opgenomen, maar hij stapt al snel weer op om met Jan van der Meij de band Powerplay op te richten. Van Boeyen probeert ondertussen opnieuw de handen ineen te slaan met Herman Brood, maar twee grote persoonlijkheden in een band blijkt opnieuw te veel van het goede. Op het wederom uitstekende Good News duiken o.a. de gitaristen Mark Boon en Jochem Fluitsma op. Als in 1982 het dubbel live-album Live in Germany in de platenbakken opduikt, blijkt Vitesse alweer te bestaan uit Herman van Boeyen, gitarist-zanger Carly Carlton, toetsenist Otto Cooymans en bassist-zanger Ruud Engelbert.
Opvallend genoeg heeft Vitesse in 1982 ook succes met een compilatie van studio- en live-tracks. Incomplete Works And Other Hits (You Always Never Knew You Would Like To Know Already About With) bevat in de vorm van Rosalyn en Good Lookin’ twee geweldige rocksongs, die het dan ook allebei tot Top 10 hits schoppen. Zowel artistiek als commercieel staat Vitesse dan aan de top. Toch weet van Boeyen er opnieuw geen vervolg aan te geven. De echo van de hits klinkt nog na als de complete bezetting van Vitesse – uiteraard met uitzondering van Herman van Boeyen – de kuierlatten neemt, om vervangen te worden door gitarist Danny Lademacher en bassist Michel Legrand.

Niet veel later verhuist Herman van Boeyen naar Duitsland, wat in de loop van de jaren immers zijn tweede vaderland geworden is. Op gezette tijden verschijnen nieuwe albums, die in Nederland echter steevast genegeerd worden. In 1985 verliest hij dan ook het contract met platenmaatschappij Philips. Herman van Boeyen blijft in de jaren die volgen verwoed werken aan een comeback, waarbij hij uiteindelijk gebruik maakt van louter Duitse muzikanten. Na het floppen van de single All Of The Time besluit de flamboyante zanger en drummer om in 1994 de handdoek definitief in de ring te gooien.
Hij verdwijnt in de anonimiteit en laat zich daar ook niet uit weglokken als in 2007 in de Bazart in Den Haag een muzikaal eerbetoon georganiseerd wordt, waaraan een aantal van zijn oude bandleden meedoet. De gelegenheidsband heeft Viteffe – Vitesse voor Effe – en de recette gaat naar een goed doel: speelgoed voor kinderen met kanker. Het is de laatste keer dat de hits van Vitesse op een Nederlands podium te horen zijn. Herman van Boeyen resideert naar verluidt weer in de hoofdstad, maar lijkt de drumstokjes definitief neergelegd te hebben.
Wat rest is de muziek en de herinneringen die daaraan verbonden zijn. Vitesse is een band die een aantal jaren lang de Nederlandse popmuziek verrijkte met hits, clubtours en optredens bij evenementen als Veronica’s Countdown en de NCRV Lost Vast spektakels. De band bracht in die vaak hectische jaren albums en singles uit die zich moeiteloos uit die periode los laten weken. De energieke rock klinkt opvallend tijdloos. Het is misschien wel de grootste prestatie van Herman van Boeyen: dat hij al die jaren, terwijl muzikanten kwamen en gingen, zo goed het herkenbare geluid van zijn groep vast wist te houden. Had er met een iets stabielere bezetting nog meer in gezeten? We zullen het nooit weten.
Door Robert Haagsma
Alle singles die Vitesse maakte zijn nu, inclusief B-kanten, verzameld op de 48 tracks tellende 2CD ‘The Golden Years Of Dutch Pop Music’. Bestel nu in de officiële Golden Years-webshop, bij Platomania of bij Bol.com: